Biliyorum…
Konuşacak hiçbir şeyimiz yok ortada.
Yinede yüreğimde gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum.
Seninle konuşuyorum..
Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım.
Sevgimi aldım avuçlarımın arasına.
Ona sığınıyorum…
Cümlelerimi kısalttım,kelimelerim buruk.
Gülüşlerin istenmeyen evlat dudaklarında.
Bir ihtimal gelişine sığındığını fark ettiysem de engel olamadım,
Gurursuz ama mutlu ve sabırlı hasretine.
Anlık hayaller anlık mutluluklara gebe kalıyor.
Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum.
İmkansız olan her rüyaya inanasım geliyor.
Çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum.
Çalmayan telefona elim gidiyor.
Sana hala benle olduğunu ısrarla yazmaya çalışıyorum.
Bende olan seni hiç kırmadım.
Değiştirmedim ve hep korudum ve sende…
Sendeki beni nasıl olduğunu, gülüp gülmediğimi anlamsız bir sıkıntı içinde merak ediyorum.
İçindeki güzelliğime inanıp inanmamana artık umursamıyorum.
Bulutlar yağmurlu,toprakla bütünleşebilseydi bugün,
Bana o verdiğin ama tutamadığın sözü sahiplenerek tutabilirdim.
Dans ederek ıslaklığına aldırmadan ki aslında ıslanan sadece yüreğim olurdu. Bedenim değil…
Üşüyorum… 
Bu üşüme yalnızlığımdan geliyor.
Ve sarıyor her tarafımı.
Tutabileceğim hiçbir güzellik yok.
Hatırlamaktan usanmayacağım anılarım dışında.
Isınabilmek için onlara sarılıyorum.
Anlamsız ve acımasızca cevaplar hınzırca sırıtıyor.
Ben görmemeye çalışıyorum.
Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı.
Beklide görmeyi istemek gerekiyordu.
Gözlerini aç desem kapatacaksın.
Ama kapatma gözlerini…
Bilmiyorum levrekler derinlerde ve dalgalı denizlerde yaşar.
Levrekler uzak düş gibi zor yakalanır.
Ama sen becerirsin düşleri yakalamayı.
Derinlere dalmayı,uzaklara kavuşmayı.
Sahi… Becerebilirmisin?
Kendime bir demet papatya aldım.
Ama bakmadım falıma…
Gözlerimi genişlere verdim.
Gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş.
Kafayı bulunca itiraf etti sonunda…
Düşlerim gururlu, hayallerim ve sevdam değil.
Gelseydin kendimi unutup sana akacaktım.
Susturacaktım içimdeki isyanı.
Kavgaların arasından güneş gibi doğup ısıtacaktın yüreğimi.
Sevinçten ağlayacaktım bu defa.
Mutluyken hemen sarhoş olduğum gibi.
Dokunacaktım,konuşacaktım birikmişliğimi hasretimi.
Ama gelmedin… gelmezdin.
Gelmeye de hiç niyetin yoktu aslında.
Kendimi kandırdığımı anladığımda ağlıyordum.
Eskiden kimi şarkıların ne kadar anlamlı olduğunu düşünürken.
Şimdi ayrılığın ardından çalınan her şarkı,
Mutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor.
Sevdiğim ne şarkı varmış.
Bunu senin gidişin gösterdi bana.
Her şarkıda sen varsın,her yerde,her gördüğüm insanda.
Denizde, gecede,kumda..
Nasıl becerebiliyorsun ki her yerde olabilmeyi.
Bu bir marifetse eyer,
Neden benim yanımda değilsin.
Gözyaşlarım asiliğini yitiriyor.
Yenik düşüyorum sevdama.
Gittin…
Beklide hiç gelmemiştin.
Ben geldiğini sandım. Ayak uyduramadım yorgunluğuna.
Dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım.
Kimi zaman çocuk oldum gülüşlerinin içinde ben.
Kimi zaman bir kadın.
Dokunuşlarında kendini bilen.
Ama en çok ta imkansızın oldum.
Hırçınlığın, 25 yaşın, gecikmişliğin
Her gidişinde bir daha gönderdiğin oldu.
İnanamadığım ,yenemediğim,üzerinden atlayamadığım korkularım oldun.
Ağladığım, bağırdığım yada sustuğum isyanım oldun.
Aşk pazarında harcadığın kelimeler oldum.
Aşk pazarında harcadığın mevsimler oldum.
Sessizce boşalan göz yaşlarım,birikmişliğim oldun.
Son ses dinlediğin bir şarkının nakaratı oldum.
Dilinin ucuna gelipte söyleyemediğin kelimeler.
İster istemez yaşadığın tarih oldum.
Yüreğindeki kadın ben olmak isterken..
Yüreğine sığınan ve tozlanacak anı oldum.
Hak etmediklerin, artık yeter dediklerin ve her şeyin olmak isterken,
Ben hiçbir şeyin oldum…
Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum.
Sesin hep uzaklara çağırıyordu.
Ben üstüme alınırdım. Sana geldim.
Bilseydim bana ait bir sesi sahiplenebilir miydim.
Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı avuçlarımda..
Sadece bir mevsimlik yaşamak.
Ama bit ömür gibi gelen aşk…
Kalbime söyleyemedim gittiğini.
Öğrenirse onunda acı çekmesinden korkuyorum.
Seni hala benimle biliyor ve seviyor.
Ama ben kalbime ilk defa yalan söylüyorum.
Gitti…
Sevdamın öksüzlüğüne alışabilirim belki ama
Sesinin uzak yolların sonunda olması acıtıyor içimi.
Suskunluğun en büyük silahındı.
Suskunluğunla vurdun beni..
Ben alışkınım kendi yaralarımı kendim sarmaya.
Asıl acı olan bırakıp unutulmak aslında.
Söylesene unutmak kime yakışıyor.
Unutan sen olsan da sana bile yakışmıyor.
Merak etme üstüne gidemedim bu duyguyu.
Unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor.
Görüyorsun işte..
Aşka ve sana ihanet etmiyorum ben ki…
Kırgınlığım aşka.
Sen üstüne alındın.
Bir kış güneşi ısıtırken bedenimi.
Hayat seni çıkardı karşıma.
Sen bitti dediğinde yağmur yağıyordu.
Aşkın canı sıkıldı seni andı….
